Recensie Avond van de Poëzie 2013

Van tegenzin naar meer willen zien

Op donderdag 12 december hadden wij met school de Avond van de Poezië. Dit is een avond waarop V6-leerlingen een voorstelling geven bij een door hunzelf uitgekozen gedicht. Hierbij kan de voorstelling bestaan uit een filmpje, een toneelstuk, of er kon gezongen worden. Het doel was wel om het verhaal achter de gedichten, duidelijk te maken voor het publiek. Het publiek bestond uit door de V6-leerlingen genodigden, docenten en de V5-leerlingen. Aan het eind van de avond werden er prijzen uitgedeeld. Er was een prijs voor de beste spreker, een publieksprijs, maar de prijs waar het om ging was de prijs voor de beste voorstelling. De jury voor deze prijs en de prijs voor de beste spreker bestond uit docenten, en een paar van de winnaars van het groepje van vorig jaar. De jury voor de publieksprijs bestond uit de V5-leerlingen.

Ik bespreek in het kort de presentaties van de nummers een, twee en drie van de avond. Op nummer drie stond de presentatie van een groepje met het gedicht No, No, Nanette. In het gedicht wordt gesproken over het lot, dat ervoor heeft gezorgd dat de schrijver is geboren. Zijn vader miste lijn 2, en in de volgende zat zijn moeder. In het filmpje dat de groep erbij liet zien, werd het gedicht als het ware nagespeeld. Ik vond het geen verdiende nummer drie, omdat het gedicht door het filmpje alleen maar onduidelijker werd. Er werd iemand het bos in geslepen, en hiermee was er geen verband te leggen met het gedicht.

Op nummer twee kwam het groepje dat ook de publieksprijs heeft gewonnen. Zij hadden het gedicht Bekentenis, en lieten hierbij ook een filmpje zien. Ik vond dat dit groepje de nummer een had moeten worden, later in deze recensie vertel ik waarom.

Op nummer een kwam het groepje met een stop-motionfilmpje. Zij hadden een stop-motionfilmpje gemaakt, dat hoorde bij het gedicht Jij. Het gedicht Jij, geschreven door Freek de Jonge gaat over zijn geliefde, en waarom hij haar zo lief heeft. In het stop-motionfilmpje worden verschillende vormen van liefde laten zien, vooral hele romantische dingen.
Het stop-motionfilmpje is heel knap gemaakt. Het bestaat uit honderden foto's, waar een tijd van 18 uur in heeft gezeten. Het groepje had Freek de Jonge nog een mailtje gestuurd om het gedicht in de school voor te dragen, maar dit mocht helaas niet zo zijn.

Het gedicht wat ik het beste vond, zoals al eerder vermeld in deze recensie, is het groepje met het gedicht Bekentenis. Het gaat in dit gedicht over een mannenliefde, maar dit komt niet zomaar naar voren uit het gedicht. Ik vind het dus goed dat het groepje dit herkend heeft. Daarbij komt nog, wat doorslaggevend is voor mijn oordeel, dat het filmpje echt hilarisch was. Het publiek was heel veel aan het lachen, en ik vind het knap als je zoiets van een gedicht kan maken.

Ik ging met tegenzin naar de poëzieavond, maar naderhand keek ik er echt met een goed gevoel op terug. Ik heb veel gelachen, en snapte veel van de gedichten een stuk beter na de voorstellingen. Het was voor mij een extra motivatie om volgend jaar iets leuks te bedenken, omdat de V5-leerlingen van volgend jaar ook een leuke avond moeten hebben. Poëzie heeft een (nog steeds niet groot, maar) groter plekje in mijn hart gekregen!

Recensie Zuiderkruis

Zuiderkruis - Pauline Slot                             
Genre: Psychologische roman
Uitgeverij: Uitgeverij de Arbeidspers
ISBN-nummer: 9789029582872
Aantal pagina's: 222
Aantal sterren: (maximaal 5) 2

Twee verhaallijnen maken boek kapot

Emma en Floor ontmoeten elkaar tijdens hun studie. Op het begin klikt het niet zo, maar later leren zij elkaar beter kennen en worden ze goede vriendinnen. Er zijn toch veel spanningen met elkaar, omdat ze elkaar niet heel goed liggen op sommige momenten. Floor houdt heel erg van reizen, en als zij een reis naar Australie maakt komt zij niet meer terug. In het boek zie je het verhaal van Emma, waarin zij een reis maakt die identiek is aan de reis die Floor heeft gemaakt. Tussen dit verhaal door zie je het leven van de twee voor en na de reis. Je bent getuige van een lange zoektocht naar een verloren vriendin.

Het onderwerp van de tekst is heel goed. Het heeft potentie om je heel erg bij de les te houden, en je blijft daardoor geboeid. In de reis kunnen namelijk een heleboel gebeurtenissen worden verwerkt, waardoor het verhaal heel spannend is. De tropische landen zijn hiervoor ook een goede locatie. In het boek is niet heel goed met deze locatie omgegaan. Je kan zoveel spannende gebeurtenissen verzinnen met deze locatie, maar ze maken hier niet echt gebruik van. De gebeurtenissen die je leest zijn op zich wel vlot te lezen, maar heel erg boeiend is het niet.

De personages van het boek zijn heel vaag. Je krijgt niet echt hoogte van ze, omdat ze heel onvoorspelbaar zijn en soms hele rare dingen doen. Ze vallen bijvoorbeeld heel vaak uit tegen hun vriendinnen, en hebben samen vaak ruzie.

Het taalgebruik van het boek is eigenlijk niet noemenswaardig. Het is niet moeilijk en niet makkelijk, het zorgt niet voor storingen tijdens het lezen van het boek.

De opbouw van het boek is heel slecht. Een hoofdstuk is steeds opgedeeld in twee delen. Het eerste deel bestaat uit het verhaal van Emma die de reis van Floor nabootst, en het tweede deel gaat over het leven voor en na de reis van de twee vriendinnen. Het boek is dus als het ware opgedeeld in twee romans. De eerste roman vind ik heel prettig om te lezen, er gebeurd heel veel en het blijft je boeien. De tweede roman vind ik heel saai. Deze is vooral psychologisch, en dit spreekt mij niet aan. De schrijver heeft ervoor gekozen om de twee romans af te wisselen, en dus een niet-chronologisch boek geschreven.

Ik geef de voorkeur aan het chronologisch vertellen van het verhaal, dus eerst het leven voor de reis, daarna de reis die Emma maakt en als laatste het leven na die reis. Dan zou het naar mijn idee een veel beter boek zijn, omdat het veel beter te begrijpen is op die manier en dan snap je ook meer wat de schrijver wil bereiken met het boek. Al met al vind ik het boek dus niet goed, omdat je heel erg moeite moet doen om het verhaal te begrijpen. Bij een boek moet je kunnen ontspannen, dat is hier onmogelijk.