Recensie Avond van de Poëzie 2013

Van tegenzin naar meer willen zien

Op donderdag 12 december hadden wij met school de Avond van de Poezië. Dit is een avond waarop V6-leerlingen een voorstelling geven bij een door hunzelf uitgekozen gedicht. Hierbij kan de voorstelling bestaan uit een filmpje, een toneelstuk, of er kon gezongen worden. Het doel was wel om het verhaal achter de gedichten, duidelijk te maken voor het publiek. Het publiek bestond uit door de V6-leerlingen genodigden, docenten en de V5-leerlingen. Aan het eind van de avond werden er prijzen uitgedeeld. Er was een prijs voor de beste spreker, een publieksprijs, maar de prijs waar het om ging was de prijs voor de beste voorstelling. De jury voor deze prijs en de prijs voor de beste spreker bestond uit docenten, en een paar van de winnaars van het groepje van vorig jaar. De jury voor de publieksprijs bestond uit de V5-leerlingen.

Ik bespreek in het kort de presentaties van de nummers een, twee en drie van de avond. Op nummer drie stond de presentatie van een groepje met het gedicht No, No, Nanette. In het gedicht wordt gesproken over het lot, dat ervoor heeft gezorgd dat de schrijver is geboren. Zijn vader miste lijn 2, en in de volgende zat zijn moeder. In het filmpje dat de groep erbij liet zien, werd het gedicht als het ware nagespeeld. Ik vond het geen verdiende nummer drie, omdat het gedicht door het filmpje alleen maar onduidelijker werd. Er werd iemand het bos in geslepen, en hiermee was er geen verband te leggen met het gedicht.

Op nummer twee kwam het groepje dat ook de publieksprijs heeft gewonnen. Zij hadden het gedicht Bekentenis, en lieten hierbij ook een filmpje zien. Ik vond dat dit groepje de nummer een had moeten worden, later in deze recensie vertel ik waarom.

Op nummer een kwam het groepje met een stop-motionfilmpje. Zij hadden een stop-motionfilmpje gemaakt, dat hoorde bij het gedicht Jij. Het gedicht Jij, geschreven door Freek de Jonge gaat over zijn geliefde, en waarom hij haar zo lief heeft. In het stop-motionfilmpje worden verschillende vormen van liefde laten zien, vooral hele romantische dingen.
Het stop-motionfilmpje is heel knap gemaakt. Het bestaat uit honderden foto's, waar een tijd van 18 uur in heeft gezeten. Het groepje had Freek de Jonge nog een mailtje gestuurd om het gedicht in de school voor te dragen, maar dit mocht helaas niet zo zijn.

Het gedicht wat ik het beste vond, zoals al eerder vermeld in deze recensie, is het groepje met het gedicht Bekentenis. Het gaat in dit gedicht over een mannenliefde, maar dit komt niet zomaar naar voren uit het gedicht. Ik vind het dus goed dat het groepje dit herkend heeft. Daarbij komt nog, wat doorslaggevend is voor mijn oordeel, dat het filmpje echt hilarisch was. Het publiek was heel veel aan het lachen, en ik vind het knap als je zoiets van een gedicht kan maken.

Ik ging met tegenzin naar de poëzieavond, maar naderhand keek ik er echt met een goed gevoel op terug. Ik heb veel gelachen, en snapte veel van de gedichten een stuk beter na de voorstellingen. Het was voor mij een extra motivatie om volgend jaar iets leuks te bedenken, omdat de V5-leerlingen van volgend jaar ook een leuke avond moeten hebben. Poëzie heeft een (nog steeds niet groot, maar) groter plekje in mijn hart gekregen!