Recensie Zuiderkruis

Zuiderkruis - Pauline Slot                             
Genre: Psychologische roman
Uitgeverij: Uitgeverij de Arbeidspers
ISBN-nummer: 9789029582872
Aantal pagina's: 222
Aantal sterren: (maximaal 5) 2

Twee verhaallijnen maken boek kapot

Emma en Floor ontmoeten elkaar tijdens hun studie. Op het begin klikt het niet zo, maar later leren zij elkaar beter kennen en worden ze goede vriendinnen. Er zijn toch veel spanningen met elkaar, omdat ze elkaar niet heel goed liggen op sommige momenten. Floor houdt heel erg van reizen, en als zij een reis naar Australie maakt komt zij niet meer terug. In het boek zie je het verhaal van Emma, waarin zij een reis maakt die identiek is aan de reis die Floor heeft gemaakt. Tussen dit verhaal door zie je het leven van de twee voor en na de reis. Je bent getuige van een lange zoektocht naar een verloren vriendin.

Het onderwerp van de tekst is heel goed. Het heeft potentie om je heel erg bij de les te houden, en je blijft daardoor geboeid. In de reis kunnen namelijk een heleboel gebeurtenissen worden verwerkt, waardoor het verhaal heel spannend is. De tropische landen zijn hiervoor ook een goede locatie. In het boek is niet heel goed met deze locatie omgegaan. Je kan zoveel spannende gebeurtenissen verzinnen met deze locatie, maar ze maken hier niet echt gebruik van. De gebeurtenissen die je leest zijn op zich wel vlot te lezen, maar heel erg boeiend is het niet.

De personages van het boek zijn heel vaag. Je krijgt niet echt hoogte van ze, omdat ze heel onvoorspelbaar zijn en soms hele rare dingen doen. Ze vallen bijvoorbeeld heel vaak uit tegen hun vriendinnen, en hebben samen vaak ruzie.

Het taalgebruik van het boek is eigenlijk niet noemenswaardig. Het is niet moeilijk en niet makkelijk, het zorgt niet voor storingen tijdens het lezen van het boek.

De opbouw van het boek is heel slecht. Een hoofdstuk is steeds opgedeeld in twee delen. Het eerste deel bestaat uit het verhaal van Emma die de reis van Floor nabootst, en het tweede deel gaat over het leven voor en na de reis van de twee vriendinnen. Het boek is dus als het ware opgedeeld in twee romans. De eerste roman vind ik heel prettig om te lezen, er gebeurd heel veel en het blijft je boeien. De tweede roman vind ik heel saai. Deze is vooral psychologisch, en dit spreekt mij niet aan. De schrijver heeft ervoor gekozen om de twee romans af te wisselen, en dus een niet-chronologisch boek geschreven.

Ik geef de voorkeur aan het chronologisch vertellen van het verhaal, dus eerst het leven voor de reis, daarna de reis die Emma maakt en als laatste het leven na die reis. Dan zou het naar mijn idee een veel beter boek zijn, omdat het veel beter te begrijpen is op die manier en dan snap je ook meer wat de schrijver wil bereiken met het boek. Al met al vind ik het boek dus niet goed, omdat je heel erg moeite moet doen om het verhaal te begrijpen. Bij een boek moet je kunnen ontspannen, dat is hier onmogelijk.